Κακές συνθήκες εργασίας Ναυαγοσωστών & Κανονικοποίηση της για το Θεαθήναι

Μία από τις συνέπειες, του ότι οι ναυαγοσώστες δεν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, αλλά υπάλληλοι εταιριών και υπάλληλοι διεθυντών ξενοδοχείων εντελώς ασχέτων με την ναυαγοσωστική, είναι μια σειρά από κανονικοποιήσεις της πράξης του ναυαγοσωστικού επαγγέλματος, που προκαλούν τα γέλωτα, αλλά και σοβαρές ανυσηχίες σε όσους έχουν στο ενεργητικό τους κάποια χρόνια δράσης και κάποιες διασώσεις και «ξέρουν τι τους γίνεται».

ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΗΣ που ΥΠΟΚΛΙΝΟΝΤΑΙ στις απαιτήσεις ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ

Αφαίρεση Καρέκλας

Μία από τις γκάφες μερικών κουστουμάτων μάνατζερ ξενοδοχείων και πάρκων αναψυχής είναι πως αν ο ναυαγοσώστης είναι όλη την ημέρα όρθιος, αυτό θα είναι μια «καλύτερη καθώς πρέπει εικόνα» για την σωστική ετοιμότητα της επιχείρησης τους.

Η βλαχιά πίσω από αυτή την αντίληψη βρίσκεται στο ότι ο έλληνας διευθυντής ξενοδοχείου ή υδάτινου πάρκου αδυνατεί να αντιληφθεί πως, οι τουρίστες επισκέπτες του ξενοδοχείου ή του πάρκου του, γνωρίζουν περί της ναυαγοσωστικής τουλάχιστον μισό αιώνα νωρίτερα από ότι ο ίδιος. Έχουν συνηθίσει στις πατρίδες τους να βλέπουν ναυαγοσώστες σε καρέκλες, σε ειδικές δηλαδή θέσεις οριοθετημένες χορικά, κι ως εκ τούτου ναυαγοσώστες που είναι όλη σχεδόν την ημέρα όρθιοι φαντάζουν ως εξωγήινοι στα μάτια τους. Ο βλάχος όμως Έλληνας μάνατζερ θέλει να «αποδείξει» την πρωτοτυπία του, κι έτσι γίνεται περίγελος και στους επισκέπτες και στον απασχολούμενο με τις διαρκείς του πιέσεις.

Από την άλλη οι ίδιοι αυτοί  «μάνατζερ», δε φαίνεται να είναι απασχολημένοι με την φυσική κατάσταση του ναυαγοσώστη, δηλαδή με το αν η πολλές ώρες ορθοστασία ενοχλεί τα πόδια, και συγκεκριμένα τα γόνατα ενός ναυαγοσώστη, ούτε αν η γενικότερη δυσφορία της διευθυντο-υπαλληλικής κόντρας μεταξύ  «όρθιου» και «καθιστού» ναυαγοσώστη μειώνει τελικά την ετοιμότητα του απασχολούμενου και του αποσπά την προσοχή του. Σημασία έχει να περάσει η γνώμη του διευθυντή, ακόμη κι αν είναι παράνομη (αντίκεται στα Π.Δ. για τη ναυαγοσωστική) ή εντελώς ηλίθια.

Ας σημειώσουμε, ότι ορισμένα ξενοδοχεία, εξαντλούν τους απασχολούμενους ναυαγοσώστες τους με 9ωρες ή 10ωρες βάρδιες, και δεν μπορούμε να πούμε εδώ ότι οι σχολές ναυαγοσωστικής, κι όχι εργατικής, εκπαίδευσης και κατά συνέπεια οι εταιρίες ναυγοσωστικών υπηρεσιών τους, ενοχλούνται από αυτές τις συνθήκες εργασίας.

Αντίθετα αυτές οι εταιρίες φροντίζουν κιόλας προς τούτο, προωθούν δηλαδή ακόμη και με νόμους τέτοιες συνθήκες υπερωριών, αρκεί γι’ αυτές να αυξάνονται τα κέρδη σε έξτρα μονάδες υπερωριακών ευρώ (€€€€€.€€)· άλλωστε προς τι η αναταραχή;  άλλος θα πληρώσει τα σπασμένα στη θέση υπερεργασίας· δηλαδή το υποζύγιο της υπαλληλικής εργασίας, ο υποτιθέμενος «ελεύθερος επαγγελματίας» ναυαγοσώστης, που κατέχει την άδεια «εξασκήσεως του ελευθέρου επαγγέλματος» εργαζόμενος όμως ως υπάλληλος.

Σημείωση: η παροχή καρέκλας εις τον ναυαγοσώστη ορίζεται από το Π.Δ. 23/2000, άρθρο

ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΥΡΓΟΥ

Μία ακόμη από τις προχειρότητες των μάνατζερ, ιδιαίτερα των ξενοδοχείων, είναι η αποφυγή με κάθε τρόπο της κατασκευής βάθρου ναυαγοσωστικής επιτήρησης, δηλαδή πύργου. Θεωρούν πως ένα τέτοιο έξοδο (ύψους λ.χ. 1000€) είναι «πάρα πολλά χρήματα» κι άρα, απομακρύνουν τις όποιες υποδείξεις τους γίνουν από έμπειρους διασώστες. Αντιπροτείνουν ότι η «δουλειά θα γίνει με τα μέσα που διαθέτουμε». Έτσι καταντούν υποκριτές της υπηρεσίας που παρέχουν στους λουόμενούς τους, αφού πολλές φορές ναυαγοσώστες εξαναγκάζονται είτε:

α. να εργαστούν σε θέση ναυαγοσώστη που δεν παρέχει πλήρη ορατότητα επιτήρησης του χώρου φύλαξης κι άρα στην ουσία δεν επιτηρούν, αλλά βρίσκονται εκεί για το θεαθῆναι

β. είτε να τριγυρίζουν συνέχεια σα δαιμονισμένοι για να μπορούν να επιτηρούν το χώρο τους. Όποτε επιτηρούν ένα μέρος, απουσιάζουν από το άλλο κ.ο.κ.

Σημ: Η ύπαρξη πύργου για την ναυαγοσωστική επιτήρηση ορίζεται από το Π.Δ. 23/2000, άρθρο

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Η πιο διαδεδομένη κι επικίνδυνη γκάφα διευθυντών ξενοδοχείων και υδάτινων πάρκων είναι ο εξαναγκασμός ναυαγοσωστών (δηλαδή των εταιριών που τους έχουν προσλάβει) σε παράλληλη εργασία κατά τη διάρκεια της ναυαγοσωστικής βάρδιας. Αυτό συμβαίνει γιατί κάποιος «χοντροκομμένος» υπεύθυνος ξενοδοχείου θεωρεί πως με το να κάθεται όλη μέρα ο ναυαγοσώστης στην καρέκλα του, δεν πολλαπλασιάζει τα χρήματά που επένδυσε ο 1ος στην απασχόλησή του 2ου, παρότι λ.χ. τα ταξιδιωτικά γραφεία του όρισαν πως πελάτες δε θα έχει το ξενοδοχείο /υδάτινο πάρκο, αν δεν παρέχει παράλληλα σωστικές υπηρεσίες.

Εκείνος ο έλληνας μάνατζερ ξενοδοχείου είναι «υπεράνω όλων» των αντιλήψεων και κάποιες φορές θέλει να βλέπει τον ναυαγοσώστη του να «σκάβει»ή να κάνει «πετάλι», ώστε να χορταίνει το μάτι του ότι όντως, ο ναυαγοσώστης του είναι «απασχολημένος» κι άρα το 20ευρω δεν «πήγε χαμένο» στο μισθό του 2ου.

Έτσι υπάρχουν τα εξής τραγελαφικά: ναυαγοσώστης να απασχολείται ως ναυαγοσώστης σε ξενοδοχειακή μονάδα και παράλληλα να είναι:

α. μπάρμπαν , β.κουβαλητής ξαπλωστρών ή ομπρελών , γ. beach boy, δ. γραφείο πληροφοριών τουριστών κ.α.

Πόση μαλακότητα στα αλήθεια!

Και το χειρότερο είναι να βλέπει κανείς νεαρούς ναυαγοσώστες, μόλις βγήκαν από το αυγό των ναυαγοσωστικών εκπαιδευτικών φυτωρίων, όχι μόνο να εκτελούν άπασα ανόητη εντολή που δέχονται από «ανώτερους» στο χώρο της εργασίας, αφού οι Σχολές ναυαγοσωστικής εκπαίδευσης δεν τους ορίζουν ανυπακοή στις εκτός λογικής εντολές ξενοδόχων, αλλά αντίθετα τους διδάσκουν πως θα τις φέρουν όσο γίνεται πιο καλά εις πέρας κι από πάνω, παρότι εργάζονται 10 ώρες βάρδια για να εξοικονομήσουν το μεγάλο επιπλέον ποσό των 3-4 ευρώ της υπερωρίας!

Γι αυτό έχουμε τονίσει επανελλημένως, και διαρκώς θα το τονίζουμε, ότι δεν είναι δυνατόν οι Σχολές ναυαγοσωστικής εκπαίδευσης να είναι ιδίων συμφερόντων με τις εταιρίες ανάληψης ναυαγοσωστικών υπηρεσιών, καθόσον η διδασκαλία τους από τη μια περιγράφει τι πρέπει να κάνει ο ναυαγοσώστης, ενώ η πρακτική επαγγελματική απασχόληση από την άλλη μεριά ποιεί ακριβώς τα αντίθετα για χάρη οικονομικού συμφέροντος. Έτσι στο τέλος ευτελίζονται κι εκπίπτουν της όποιας αξίας τους.

Η ναυαγοσωστική εκπαίδευση έχει στόχο την ορθότητα της πράξης, ενώ η απασχόληση το κέρδος κι άρα αρκετές φορές την καταστρατήγησή της. Όταν οι Σχολές στοχεύουν και στο κέρδος με την εργατική εκμετάλλευση, αλλά παράλληλα και στην ορθή  εκπαίδευση, τότε έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους· κι εδώ οι επαγγελματίες ναυαγοσώστες ως ελεύθεροι εργαζόμενοι οφείλουν να τους τα ξεμπλέξουν. Με την έννοια του ότι, όπως ακριβώς ένας υδραυλικός δε γίνεται να φτιάχνει πίτσες, γιατί ως ελεύθερος επαγγελματίας ορίζει το είδος της εργασίας του εις τον εργολάβο, το αυτό ένας ναυαγοσώστης δεν μπορεί να είναι το «πασπαρτού» των απαιτήσεων των εταιριών παροχής ναυαγοσωστικών υπηρεσιών και του κάθε ξενοδόχου ή διευθυντή υδάτινου πάρκου.

Σημ: Η παράλληλη εργασία του ναυαγοσώστη απαγορεύεται από το Π.Δ. 23/2000, άρθρο:

ΑΥΞΗΜΕΝΟ & ΑΣΤΑΘΕΣ ΩΡΑΡΙΟ

Το πιο πιθανό που μπορεί να συμβαίνει εις το ξεζούμισμα ναυαγοσωστών είναι η πλήρης υπερωριακή απασχόληση τους σε υδάτινα πάρκα και ξενοδοχεία. Είναι λ.χ. η πισίνα γεμάτη κόσμο 10 ή 11 ώρες; «άρα» ο ίδιος ναυαγοσώστης πρέπει να είναι εκεί και να προσέχει 10 ή 11 ώρες ασταμάτητα. Κι ας του έχουν γίνει τα μάτια κόσκινο από την ηλιακή ακτινοβολία. Κι ας του έχει ψηθεί η επιδερμίδα. Εκεί αυτός! Δε θα φύγει αν δε δώσει η διεύθυνση το ΟΚ!

Ακόμη κι όταν πολλοί νομίζουν πως το ωράριο του ναυαγοσώστη έχει «κλειδωθεί» στις 7ώρες ή 8ώρες για δικό του καλό, δεν μπορεί παρά να παρατηρήσουν πως, όπως στις κανονικές – απλές αποδοχές τους αρκετοί ναυαγοσώστες δεν πληρώνονται πλήρως, λειτουγούντας ως ειδικευμένοι μεν, πλην ανειδίκευτοι μισθολογικά εργάτες, το αυτό συμβαίνει και με τις υπερωρίες τους.

Κατ’αρχάς, πολλές ξενοδοχειακές μονάδες δεν αναγνωρίζουν αυτή την εργασιακή ειδικότητα μισθολογικά ή ωραριακά ή ακόμη χειρότερα αρκετές φορές γίνεται ανάθεση ναυαγοσωστικού έργου σε εταιρία ναυαγοσωστικών υπηρεσιών, οπότε τα χρήματα είναι συγκεκριμένα κι ο ναυαγοσώστης τα «βρίσκει» με την εταιρία του, η οποία εν τω μεταξύ με τον έλεγχο της άδειάς του, τον έχει κάνει πλήρες υποχείριό της.

Κατάντια δηλαδή…

ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ

Η ιεραρχία στους παραλογισμούς των απαιτήσεων προς τους υπάλληλους ναυαγοσώστες ξεκινά από τα ίδια τα ξένα τουριστικά γραφεία. Ζήτησε λ.χ. ένα ταξιδιωτικό γραφείο 10 ώρες ναυαγοσωστική υπηρεσία σε μια πισίνα ή σε μια ακτή; Αμέσως να προστρέξουν οι διευθυντές, με το αζημίωτο βέβαια. Η λύση; την είπαμε παραπάνω. Ο ίδιος ναυαγοσώστης θα εργάζεται καθημερινά, και για αρκετούς μήνες υπερωριακά δια της βίας, χωρίς δηλαδή εθελοντική απόφαση. Απλά «το ζήτησε το τάδε γραφείο ταξιδίων»… άρα δεν μπορεί να υπάρξει αντίρρηση.

Εδώ και πάλι οι Εταιρίες ναυαγοσωστικών υπηρεσιών έχουν την τιμητική τους, εφόσον τα γόνατά τους τρέμουν κάτω από τις ειλλημένες χρηματοπιστωτικές υποχρεώσεις που έχουν.

ΜΕΙΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ

Αυτό είναι το πιο συνήθες μέτρο στην εργασία των ναυαγοσωστών. Το γιατί συμβαίνει αυτό το αναλύσαμε αλλού. Καιρός να ξυπνήσει ο κόσμος και να αρχίσει να ζητάει αναθεωρήσεις νόμων από το κοινοβούλιο, που έχει αφεθεί να γίνει παιδική χαρά των ολιγάριθμων σχολών ναυαγοσωστικής εκπαίδευσης και των παρατρεχάμενων τους (βλ.  των δικών τους θυγατρικών εταιριών ναυαγοσωστικών υπηρεσιών & κάλυψης).

ΦΥΛΑΞΗ ΠΟΛΛΩΝ ΠΑΡΑΛΙΩΝ ή ΠΙΣΙΝΩΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ

Ένα από τα αποτελέσματα της πλήρους εκμετάλλευσης ενός ναυαγοσώστη που απασχολείται ως υπάλληλος σε υδάτινο πάρκο ή σε ξενοδοχειακή μονάδα, κι ως εκ τούτου δεν εμπίπτει εις τον έλεγχο του Λιμενικού Σώματος είναι δυστυχώς, η ανάθεση φύλαξης εις αυτόν περισσοτέρων του ενός σημείων φύλαξης, είτε αυτά τα σημεία αφορούν ακτή, είτε πισίνα.

Με άλλα λόγια ο ίδιος ναυαγοσώστης γίνεται υπεύθυνος επιτήρησης 2 πισίνων ή 1 πισίνας και 1 ακτής. Οποία υποκρισία! Επιχειρήσεις που εξάγουν εκατομμύρια ευρώ από τις τσέπες τουριστών επισκεπτών σε νησιά του Αιγαίου, «αδυνατούν» λέγουν να προσλάβουν 1 ακόμη ναυαγοσώστη.

Έτσι καταντούν να κοροϊδέυουν τους επισκέπτες τους, προστίθοντες εις την άνωθι «βλαχιά» της στέρησης καρέκλας εις τον ναυαγοσώστη, και τη «βλαχιά» της συνεχούς επιτήρησης περισσοτέρων του ενός σημείων από τον ίδιο απασχολούμενο. Κι όλο αυτό το γενόμενο ευτελίζει την επιχείρηση αλλά ιδιαίτερα τον ναυαγοσώστη στα μάτια των τουριστών, που έχουν μεγαλύτερη ναυαγοσωστική αντίληψη από όση έχει ο μάνταζερ μιας τέτοιας επιχείρησης· διότι είναι πανεύκολο να αντιληφθεί κανείς πως όταν ο ναυαγοσώστης απουσιάζει στην 2η θέση, κανείς δεν προσέχει την 1η ·  είναι επίσης πανεύκολο να αντιληφθεί πως ο ναυαγοσώστης δεν έχει μάτια και στην πλάτη, αν και θα το ήθελε…

Εδώ ξανά θα σημειώσουμε πως εταιρίες παροχής ναυαγοσωστικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα σχολών δεν αρνούνται αυτές τις παράλογες απαιτήσεις· αντιθέτως τις επαναλαμβάνουν ως καρμπόν εις τους υφιστάμενους εργαζόμενους σε αυτές ναυαγοσώστες. Κι έτσι η έναρξη του έργου ξεκινά για το … θεαθῆναι, ακόμη μια φορά.

Σίγουρα 1 ναυαγοσώστης είναι καλύτερος από τον κανέναν. Αλλά:

α. ποιος θα είναι υπεύθυνος για τον πνιγμό σε μια τέτοια κατάσταση ελλειπούς επιτήρησης;

β. Είναι σοβαρή μια τέτοια ναυαγοσωστική εικόνα προς ένα τουρίστα; ή αντιλαμβάνεται πως έχει πέσει θύμα εξαπάτησης, όταν επιλέγοντας το ξενοδοχείο διαμονής πριν αναχωρήσει από την πατρίδα του, είχε πεισθεί από την υποσχόμενη «παρουσία» ναυαγοσώστη στις λουτρικές εκγαταστάσεις, ενώ ερχόμενος στην Ελλάδα αντιλαμβάνεται αντίθετα πως ένας μόνο κούκος κλωσσάει 2 ή 3 αυγά;

γ. Μια φορά εκείνος που θα ευτελιστεί σε τυχόν απρόφταστο συμβάν θα είναι ο παρευρισκόμενος εις την εργασία ναυαγοσώστης κι αυτός θα υποστεί πάσα ύβριν από λουόμενους και διεύθυνση ξενοδοχείου, όσο κι αν αυτό φαίνεται παράλογο. Αντίθετα οι γραβατωμένοι με τα τιμολόγια θα νίψουν τα χείρας τους και θα περάσουν στο επόμενο θέμα εκείνης της ημέρας, μετά τη σχετική ανωμαλία που σίγουρα θα υπάρξει· σε ποιο βαθμό; αυτοί ξέρουν!

ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΠΕΡΙΠΟΛΟΙ (ΑΝΑ 1-2 ΩΡΕΣ)

Αυτή είναι η περισσότερο διαδεδομένη κανονικοποίηση εις την οποία υπόκεινται ναυαγοσώστες, ιδιαίτερα από δήμους ή από εταιρίες ναυαγοσωστικής κάλυψης (σχολές) που έχουν αναλάβει δημόσια έργα.

Ίσως είναι η χειρότερη κανονικοποίηση επαγγελματικής συμπεριφοράς, εφόσον ευτελίζει την αντίληψη του ναυαγοσώστη για το πότε ή για το αν θα πρέπει να κατέβει από το βάρθρο του, αφού ορίζεται εκ των προτέρων ότι κάθε 30 λεπτά ή κάθε 1 ώρα ο ναυαγοσώστης θα πρέπει να εγκαταλείπει τον πύργο του, για να περάσει μια βόλτα έμπροσθεν των λουομένων της παραλίας· αυτό καμιά φορά επιβεβαιώνεται ή επιβάλλεται με την παρουσία ναυαγοσώστη – επιτηρητή κανόνων συμπεριφοράς.

Αυτού του είδους η κανονικοποίηση γεννάται μερικές φορές από την πιο απύθμενη αφέλεια κι από εντελώς ανάλγητο αντιεπαγγελματισμό, εφόσον, ορίζοντας περιπολίες επί της παραλίας ανά ορισμένα εκ των προτέρων χρονικά διαστήματα , χωρίς να υπάρχει δηλαδή ουσιαστική ανάγκη προς τούτο [όπως λ.χ. για να παραστεί  ο ναυαγοσώστης πλησίον εις κάποιον που θεωρεί ότι τα αμέσως επόμενα λεπτά θα χρειαστεί βοήθεια (σωστική πρόβλεψη) ή για να ξεμουδιάσει από το κάθισμα του βάθρου], αλλά  επειδή υπάρχει θέληση κανονικοποίησης για να επιτευχθεί το θεαθήναι (διαφήμιση) της παροχής των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους λουόμενους μιας παραλίας.

Είναι όμως σοβαρό φαινόμενο και σώον τα φρένας η διαφήμιση εν ώρα υπηρεσίας – επιτήρησης;

Ας το κρίνει ο καθείς αυτό!

Μόνο θεατρίνοι προωθούν, απαιτούν κι εκπαιδεύουν τέτοιες συμπεριφορές. Καμία σχέση με τη ναυαγοσωστική. Μάλλον συνάφεια με τη διαφήμιση της όποιας εταιρίας ναυαγοσωστικών υπηρεσιών και του όποιου δήμου. Ούτε προεκλογική εκστρατεία.

Έτσι η κρίση του επαγγελματία ναυαγοσώστη κουρελιάζεται κι ο ίδιος ακολουθεί μηχανικά εντολές «ανωτέρων», χωρίς και να μπορεί να καταλάβει ουδέποτε, το πότε είναι εις το  συμφέρον του να εγκαταλείψει τον πύργο για περίπολο και πότε όχι. Περιττό να αναφέρουμε ότι η εμπειρία που συσσωρεύει με τα έτη ένας επαγγελματίας ναυαγοσώστης, εκμηδενίζεται από τέτοιες θεατρινίστικες κανονικοποιήσεις συμπεριφορών εργασίας π.χ. κάθε 1 ώρα, κάθε μισή ώρα κ.λ.π..

ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ & ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΩΣΤΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Τελευταίο αφήσαμε το θέμα της έλλειψης ή της μη αντικατάστασης του σωστικού εξοπλισμού ενός ναυαγοσώστη, καθώς αυτό αποδεικνύει το μέγεθος της θέλησης για πρόοδο στο επάγγελμα ή απλά την παρουσίασή του επί της όποιας λουτρικής εγκατάστασης, ως ενός άλλου δηλαδή μέτρου διαφήμισης των παρωχούμενων υπηρεσιών προς τον επισκέπτη τουρίστα.

Με άλλα λόγια:

α. άλλες φορές ο εξοπλισμός είναι άρτιος.

β. άλλες φορές δεν έχει ούτε τα βασικά.

γ. άλλες φορές δε φυλάσσεται ή δεν αποθηκεύεται σε φορητά μέσα κι έτσι βλέπουμε  μάσκες αναζωογόνησης χαλασμένες ή ελλειπείς, φαρμακεία με ελλείψεις

δ. ιδιαίτερα στο ναυαγοσώστη δεν παρέχεται θέση επιτήρησης που να προφυλάσσει από τις καιρικές συνθήκες σωστά κι έτσι, είτε γίνεται «ψητός» στον ήλιο, μουσκίδι από τη βροχή ή «μένει ξύλο» από τον παγωμένο αέρα.

Σημ: ο εργοδότης οφείλει να παρέχει στον ναυαγοσώστη πλήρη εξοπλισμό, σύμφωνα με το Π.Δ. 23/2000 άρθρο, εκτός κι αν ο ναυαγοσώστης αυτός εργάζεται υπό συνθήκες «ελεύθερου επαγγελματία».

Αποτέλεσμα;

Το αποτέλεσμα είναι πως ο ναυαγοσώστης που προσλαμβάνεται για εργασία, και μάλιστα αρκετά κανονικοποιημένη,  πολλές φορές καταντά ο πρωταγωνιστής που θα «βγάλει το φίδι από την τρύπα» κι είναι αυτός που θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με λουόμενους με ορθές απορίες για ορισμένα κακώς τεκτενόμενα.

Και τι δεν έχουν δει τα μάτια μας κάποιες φορές πάνω σε αυτό το επάγγελμα… Κύριοι, κάποιες φορές είστε ή υπήρξατε απαράδεκτοι…