Ναυαγοσώστες, Σχολές, Δήμοι, Ξενοδοχεία, συνθήκες στην Ελλάδα
Συνθήκες Εργασίας & Εκπαίδευσης των Ναυαγοσωστών στην Ελλάδα.
Δήμοι Αδιάφοροι για Ναυαγοσωστική Απασχόληση στην Ελλάδα. Τί να κάνω;
ΕΡΩΤΗΜΑ![lifeguard[1]](https://lifeguardsjobgreece.files.wordpress.com/2013/11/lifeguard1.jpg)
Πολλοί ρωτούν, τι θα έπρεπε να πράξουν, όταν οι κατά τόπους Δήμοι δεν ενδιαφέρονται να καλύψουν τις παραλίες τους με ναυαγοσώστες κι άρα όταν οι ίδιοι μένουν άνεργοι.
ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ = ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά αρχήν είναι άκυρο το λεγόμενο στην Ελλάδα ότι ο τάδε Δήμος ή το τάδε ξενοδοχείο «δεν ενδιαφέρεται», κι «άρα» δεν προσλαμβάνει ναυαγοσώστη.
Αυτό το επιχείρημα αφορά τους μη εξαναγκασμένους από το νόμο επιχειρηματίες (και Δήμους) σε πρόσληψη ναυαγοσώστη.
ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ = ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ σε ΠΡΟΣΛΗΨΗ
Οι Δήμοι ή οι Ξενοδοχειακές Μονάδες όμως που εκμεταλλεύονται πολυσύχναστες παραλίες οφείλουν από το νόμο (βλ. Π.Δ. 23/2000 κι όχι μόνο), να προσλάβουν ναυαγοσώστη, άλλο που κάνουν τα στραβά μάτια, σε εξαιρετέες φορές με την ανοχή Λιμενικών Υπηρεσιών που ξατρέχονται για πλειάδα θεμάτων με λίγο προσωπικό.
Κι έτσι στην Ελλάδα έχουμε το εξής τραγελαφικό: Δήμοι και Ξενοδόχοι να κερδίζουν από την εκμετάλλευση μίας παραλίας λ.χ. 60.000 ή 100.000 (€€€€€.€) ευρώ κάθε καλοκαίρι, [φανταστείτε τι συμβαίνει όταν ένας Δήμος εκμεταλλεύται 5-10 παραλίες], και μετά να «κλαίγονται» ότι επειδή είναι «κρίση» δεν έχουν χρήματα για προσλήψεις από 1-2 ναυαγοσώστες ή αν προσλάβουν ναυαγοσώστη του αποδίδουν 700 ευρώ & «διαμονή» για 3 μήνες …κι αυτό ήταν!
Αυτό είναι το μεγαλύτερο παραμύθι της Μνημονιακής Ελλάδος. Άλλωστε ήταν παραμύθι και προ Μνημονίου.
Το Μνημόνιο όμως κι τα κέρδη από τις παραλίες δεν έχουν καμία σχέση.
Οι παραλίες εξάγουν ζεστό χρήμα παρά την κρίση. Κι από αυτό το χρήμα τα λιγότερα τα βγάζει ο ναυαγοσώστης μαζί με τον «Πακιστανό» που κάνει τατουάζ σε λουόμενους ή τον Κινέζο της Αθήνας που κάνει μασάζ στην πλαζ.
ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ = ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΔΗΜΩΝ & ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ
Εδώ εισέρχονται οι ναυαγοσωστικές εταιρίες που γνωρίζουν πρώτα απ’ όλα την κείμενη νομοθεσία (λ.χ. ΠΔ23/.2000) κι ότι λ.χ., τόσο οι ξενοδόχοι όσο και Δήμοι οφείλουν βάση νόμου να παρέχουν ναυαγοσωστική κάλυψη στους λουόμενους τους, όταν η παραλία τους είναι πολυσύχναστη. Αυτό, γιατί από τους ίδιους λουόμενους Δήμοι και Ξενοδοχειακές Μονάδες κερδίζουν χρήματα (€€€€€€.€€), είτε με την ενοικίαση ξαπλωστρών (απευθείας στους λουόμενους ή με τους πλειστηριασμούς των δήμων σε επιχειρηματίες ξαπλωστιέρηδες), είτε με την φιλοξενία τους επί της ακτής (άπλωμα ξαπλωστρών των ξενοδοχείων).
Κι εδώ έχουμε το τραγελαφικό.
Ενώ όλοι οικονομάνε χρήματα από την παραλία σε επιχειρηματική βάση (ναυαγοσωστικές εταιρίες σχολών, εστιατόρια, μπαρ, ξαπλωστιέρηδες, δήμοι, ξενοδόχοι [που δεν έχτισαν τα ξενοδοχεία στο βουνό αλλά επί της παραλίας] κι άρα μιλάμε για χιλιάδες ευρώ κάθε καλοκαίρι (σημειωτέον ότι Δήμοι και Ξενοδοχειακές Μονάδες κάνουν τζίρους εκατομμυρίων €€€€€€.€€) την ίδια ώρα ο ναυαγοσώστης της παραλίας παριστάνει το «μαλάκα» της υπόθεσης, «απολαμβάνοντας» μισθούς ουγκάντας και υπερωρίες σε ξενοδοχεία ως απλός υπάλληλος, ενώ χωρίς το ναυαγοσώστη, δεν θα υπήρχε καμία φύλαξη όλων των λουομένων που εκμεταλλεύονται οικονομικά όλοι οι υπόλοιποι επιχειρηματίες, που προαναφέραμε, επί της παραλίας! Κι όταν λέμε επιχειρηματίες, σαφώς εννούμε και τους Δήμους – Αναπτυξιακές τους μαζί με τις ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι μερικές φορές είναι χείριστες εις την εργασιακή συμπεριφορά τους.
Οι ναυαγοσώστες λοιπόν θα έπρεπε να έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση για το έργο τους και να προσπαθούν να απολάβουν μια εύλογη πίτα από το μερίδιο που τους αναλογεί επί της παραλίας, τόσο γιατί η εργασία τους είναι ελάχιστους μήνες, απαιτεί την αγορά εξοπλισμού μερικές φορές, όσο κι επειδή είναι οι πρώτοι που θα έπρεπε να κερδίζουν από τους λουόμενους μιας παραλίας αφού τους προσέχουν άμεσα.
Άλλωστε, γι αυτό πληρώνουν οι λουόμενοι ἀντιμίσθιο για ξαπλώστες και καφέρες. Γιατί ένα τίμημα από αυτά τα χρήματα θα κάνει κύκλο και για την τσέπη του ναυαγοσώστη που τους προσέχει. Στην Ελλάδα οι ναυαγοσώστες επί της παραλίας, ήταν πάντα οι τελευταίοι στο κέρδος, αφού παραχώρησαν τις άδειές τους προς εκμετάλλευση στις εταιρίες – σχολές ναυαγοσωστικών υπηρεσιών με αντάλλαγμα μια θέση υπαλλήλου!
ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ
Άρα, εκείνο που πρέπει να καταλάβει ο κάθε ναυαγοσώστης είναι πως:
α. Δήμοι και Ξενοδόχοι κονομάνε από την εκμετάλλευση των παραλιών, οι μεν με τους πλειστηριασμούς για τους ξαπλωστιέρηδες, θαλασσίων σπορ, ιδιοκτήτες καταστημάτων κι οι λοιποί από τους τουρίστες τους . Την ίδια ώρα δε θέλουν να αποδώσουν σε κανένα μισθωτό χρήματα για την ναυαγοσωστική κάλυψη όλου αυτού του κόσμου, ενώ υποχρεούνται από το νόμο.
β. Κι εδώ έρχονται οι εταιρίες ναυαγοσωστικής κάλυψης των σχολών οι οποίες όπως είπαμε γνωρίζουν το νομοθετικό πλαίσιο κι άρα έχουν ένα «εκβιαστικό» χαρτί στα χέρια τους, καθόσον Δήμοι ή Ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που ενόσω εκμεταλλεύονται πολυσύχναστη παραλία, δεν έχουν προσλάβει ναυαγοσώστη, κινδυνεύουν με μύνηση από τη Λιμενική Αρχή ή από οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο προς τούτο πολίτη (θα έπρεπε οι πρώτοι ενδιαφερόμενοι στην Ελλάδα να ήταν οι υποψήφιοι ναυαγοσώστες, αλλά δεν είναι , επειδή τους έχει πάρει το μυαλό το Facebook και τα γκομενιλίκια).
Έτσι κι αντιθέτως, οι πρώτοι ενδιαφερόμενοι είναι οι εταιρίες των σχολών που υπογράφουν εργολαβίες με πολλά ευρώ. Ενώ όταν αυτές απουσιάζουν, οι φίλαυτοι Δήμοι που όλη μέρα κλαίγονται πως δεν έχουν χρήματα, αφού έχουν ξετινάξει τα πολυετή έσοδα των παραλιών σε άλλους τομείς, κρατούν τους παράδες της παραλίας για την «πάρτη» τους, χωρίς να προσλαμβάνουν «υψηλόμισθους» ναυαγοσώστες για την περίοδο που προβλέπει ο νόμος. Μόνο μπρος εις τις εταιρίες των ναυαγοσωστικών σχολών κάθονται «σούζα» οι Δήμοι, προφανώς είτε γιατί λαδώνονται, είτε γιατί στους πλειστηριασμούς για την ανάθεση έργων γίνεται χοντρό «παιχνίδι» και δικαίως άλλωστε, αφού οι Δήμοι χρειάζονται νομικές πιέσεις για να τους αποσπάσει κανείς τα όσα πολλά λιγουρεύονται τα καλοκαίρια, παριστάνοντας τους μπατίρηδες.
ΤΡΟΠΟΙ ΔΡΑΣΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΩΝ
Είναι απλά τα πράγματα και σε αυτά στηρίζονται οι εταιρίες ναυαγοσωστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα για να κερδίζουν κάποια αξιόλογα κέρδη.
1. Ο κάθε πολίτης που θα ήθελε να εργαστεί ως ναυαγοσώστης παραλίας θα πρέπει να αποκτήσει μια άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος.
2. Κατόπιν τούτου θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την τρέχουσα νομοθεσία για να προσληφθεί με το «ζόρι» από το Δήμο του, αν ο Δήμος διαθέτει πολυσύχναστες παραλίες στην περιφέρειά του. Αυτό το πράττει ζητώντας εργασία στο δήμο ακόμη με αίτηση και δια μέσω δικηγόρου. Ο Δήμος βάση νόμου, αλλά κι ο ξενοδόχος οφείλουν να τον προσλάβουν και να παρέχουν και τον ανάλογο εξοπλισμό.
Οι ναυαγοσώστες οφείλουν να αντιληφθούν το δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί που έχουν στα χέρια τους, τα Προεδρικά Διατάγματα και να μην κάνουν «τουμπεκί» παραμένοντας άνεργοι. Αν υπάρχει άρνηση εκ μέρους τέτοιων δυναμένων εργοδοτών, ο ναυαγοσώστης οφείλει να κάνει κάθε μέρα μήνυση στο λιμενικό και να αξιώνει την επίδοση προστίμου τόσο προς τον ξενοδόχο όσο και προς το Δήμο, επειδή δεν ακολουθούν τη νομοθεσία. Αν δε και τυχόν η Λιμενική Αρχή δεν πράττει τίποτα το αξιόλογο προς αυτή την κατεύθυνση γιατί κάποιος Δήμος ή κάποιος ξενοδόχος εξασκεί υπόγειες πιέσεις, τότε ο ναυαγοσώστης οφείλει να επικοινωνήσει αμέσως και με την ανώτερη Λιμενική Αρχή, αν υπάρχει, όσο και με τα ΜΜΕ της περιοχής του, ώστε να εξασφαλίσει την εφαρμοφή του νόμου που αφορά το επάγγελμά του.
3. Αν ήθελαν να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις πιέσεις οι απλοί ναυαγοσώστες τότε θα έπρεπε να συνεταιριστούν και να διεκδικήσουν την εργασία τους βάση νόμου, τόσο από ξενοδοχεία όσο κι από Δήμους προστρέχοντας σε δικηγορική προστασία, ιδρύοντας ίσως αν μπορούν συναιτεριστικές εταιρίες ναυαγοσωστικής κάλυψης, ή συνασπιζόμενοι δίχως εταιρική οργάνωση, αν δεν γίνεται διαφορετικά, ως απλοί, υψηλόμισθοι μεν υπάλληλοι, συμμετέχοντας σε Δημοτικούς διαγωνισμούς για το καλό όλων των ναυαγοσωστών.
Είναι λοιπόν πλέον απαράδεκτο ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Κάποιες επιχειρήσεις επί της παραλίας, όχι μόνο εκμεταλλεύονται τη νομοθεσία για να εξοικονομήσουν, αλλά και την καταπατούν πολλές φορές λαδώνοντας πολιτικούς, ενώ οι μοναχικοί ναυαγοσώστες που δικαιούνται να εργαστούν κοιμούνται όρθιοι και δεν διεκδικούν τίποτα!
Πρόσφατα μας είχε ενημερώσει φίλος πως Δήμος διάσημου νησιού στην Ελλάδα, με γάλαζιες σημαίες, ζητούσε εργάτες ναυαγοσώστες και «κλαίγονταν» πως δεν έχει πολλά χρήματα με συνέπεια να τους αποδίδει βασικούς μισθούς!
Αν είναι δυνατόν!
Από την κάθε παραλία κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα ρέεουν χιλιάδες ευρώ (€€€€€.€€) σε ζεστό χρήμα απευθείας από τους τουρίστες, εταιρίες και Δήμοι το εξαφανίζουν, παριστάνοντας τα φτωχαδάκια και δεν αποδίδουν υψηλό μισθό στους εργαζόμενους ναυαγοσώστες. Κι όλα αυτά με σημαία την κρίση. Αυτά είναι τα ρεζιλίκια της Ελλάδος.
Κάθε ναυαγοσώστης έπρεπε να λαμβάνει πάνω από 1600-1700 καθαρά για να μπορεί να περνάει το χειμώνα δίχως ταμείο ανεργίας και να μπορεί να ξοδεύει για τον εξοπλισμό του, τόσο κατά τη διάρκεια της εργασίας του, όσο και για τη συντήρηση σκάφους και μηχανής του χειμώνα.
Επιπλέον, ίσως με τους νόμους που προσπαθού να προωθήσουν οι σχολές ναυαγοσωστικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα κι αφορά τις επί χρήμασι ανανεώσεις αδείας εξασκήσεως του επαγγέλματος, ο ναυαγοσώστης να χρειάζεται χρήματα κάθε λίγο για την ανανέωση της άδειάς του. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν ο ναυαγοσώστης να παίρνει βασικό ή λίγο ψηλότερο από το βασικό, ενώ έχει αρκετά έξοδα και είναι εποχιακός.
Αλλά Ελλάδα είναι αυτή… πού θα πάει, θα ξυπνήσει ο κόσμος μια ναυαγοσωστική ημέρα.
Ναυαγοσώστες, Σχολές, Δήμοι, Ξενοδοχεία, συνθήκες στην Ελλάδα 
Πρόσφατα σχόλια