Ναυαγοσώστες, Σχολές, Δήμοι, Ξενοδοχεία, συνθήκες στην Ελλάδα
Συνθήκες Εργασίας & Εκπαίδευσης των Ναυαγοσωστών στην Ελλάδα.
Διατήρηση της Επιχείρησης με κάθε κόστος ή όχι;
Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα των ημερών μας (2014) είναι η προπάθεια επιβιώσεως των εταιριών ναυαγοσωστικών καλύψεων, αλλά κι άλλων εταιριών, με οιοδήποτε κόστος.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Πρακτικά σημαίνει πως οι εταιρίες για να επιβιώσουν από τη φοροεπιδρομή του κράτους, εφαρμόζουν μια σειρά από παρανομίες για να μπορούν να αντιπεξέλθουν στις νομικές τους υποχρεώσεις απέναντί του.
Παρανομίες
Ορισμένες από αυτές τις παρανομίες είναι:
β. Μη καταβολή νόμιμου μισθού, αλλά τμήμα αυτού
γ. Διπλά βιβλία εσόδων
δ. Μη έκδοση αποδείξεων
ε. Ελαχιστοποίηση του ΦΠΑ με έκδοση εικονικών τιμολογίων
στ. Είσοδος σε προγράμματα ΕΣΠΑ με εικονικά τιμολόγια για την απορρόφηση χρημάτων
ζ. Ψεύτικα συμβόλαια με διαφορετική ενυπόγραφη αξία από την ουσιαστική
κ.λ.π.
Αποτέλεσμα
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των εγωιστικών παρανομιών, του να «πετύχω την καλή» γράφοντας στα παλιά μου τα παπούτσια τις κοινές χρηματικές εισφορές προς μια κοινωνία, δε θα μας απασχολήσει εδώ ως προς τον εις το ηθικό ελάττωμα του πράγματος που εκκολάπτει ως ζιζάνιο.
Θα μας απασχολήσει όμως ως προς το αποτέλεσμα – μύνημα που δίδει προς τις όποιες φοροεπιδρομικές κυβερνήσεις κι εξουσίες.
Όταν επιχειρήσεις ναυαγοσωστικής παρανομούν διαρκώς εις βάρος
α. κράτους κι
β. εργατών – υπαλλήλων
με σκοπό απλά και μόνο να επιβιώσουν λογιστικά και να παρουσιάσουν μια οικονομική εικόνα προς τις εφορίες ότι «τα καταφέρνουν» , δύσκολα μεν, αλλά εν τούτοις «τα καταφέρνουν», τι πετυχαίνουν;
Αυτό που πετυχαίνουν είναι να παρουσιάζουν σε κάθε Υπουργείο Οικονομικών μια ψευδή εικόνα του ότι όσα φοροεπιδρομικά μέτρα και να λάβει μια οιαδήποτε κυβέρνηση, η επιχείρηση μπορεί να «επιβιώσει» και να τα «καταφέρει».
Με όλο όμως αυτό το σκεπτικό, τελικά, στα Υπουργεία Οικονομικών η ψευδής εικόνα του «πετυχημένου» επιχειρηματία, στο περιβάλλον της ελληνικής οικονομικής κατάστασης του 2014, αποθρασύνει τη φοροεπιδρομή περεταίρω.
Δηλαδή το κάθε υπουργείο Οικονομικών σκέφτεται και λέει:
«Έβαλα τόσους φόρους φέτος κι όμως άντεξαν οι επιχειρήσεις. «Άρα» έχω περιθώριο να προσθέσω κι άλλη φορολόγηση για να τα βρω με δανειστές και κρατικός χρέος… »
Κι έτσι η φορολόγηση συνεχίζεται ως ένας ατέρμονος κύκλος φορολόγησης κι «επιχημένης» επιβιώσεως των επιχειρήσεων.
Ναι είναι δύσκολο, το γνωρίζουμε, αλλά «που θα βγεί αυτή η κατάσταση….;»
Ναι είναι δύσκολο οι επιχειρήσεις να παρουσιάζουν βιβλία όπου:
α. η φορολόγηση των κερδών του ελεύθερου επιχειρηματία δε γίνεται να ξεπληρωθεί γιατί απλά δεν περισσεύουν κέρδη και το ταμείον είναι μείον («μπήκε μέσα», που λένε)
β. το «τέλος επιτηδεύματος» δε γίνεται να ξεχρεωθεί γιατί δεν υπάρχουν περισσευούμενα χρήματα.
κ.ο.κ.
Συνεπώς είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι έχεις αποτύχει ως επιχειρηματίας επειδή οι οικονομικές συνθήκες σε συνθλίβουν, αλλά με το να παρουσιάζεσαι ως επιτυχημένος, ενώ δεν είσαι, πατώντας πάνω σε πτώματα, δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να επιφέρεις κι άλλες δολοφονίες κι άλλες εκτελέσεις και να αποθρασύνεις τον κάθε κρατούντα, ανεξαρτήτως κομματικής προελεύσεως, εφόσον ενώ εκείνος σε φορολογεί ασύστολα, εσύ παριστάνεις πως «μπορεί να επιβιώσει κανείς και σε αυτές τις συνθήκες».
Φοροτεχνικοί
Πολλές φορές αυτή η σελίδα έχει αποδώσει ευθύνες σε κακούς επιχειρηματίες. Όμως οι επιχειρηματίες απατεώνες και λαμόγια δε λειτουργούν μόνα τους. Στηρίζονται πάντοτε σε «καλούς» λογιστές. Οι λεγόμενοι «φοροτεχνικοί», οι οποίοι έχουν καταντήσει τα δεξιά χέρια της κάθε επιχειρηματικής απατεωνιάς και λαμογιάς, έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες ενώπιον όλης της κοινωνίας. Είναι οι μπάνκες του Black Jack που ανακατώνουν τα χαρτιά εις όφελος του ψέμματος και της σήψης. Κι αυτοί στο ίδιο μήκος κύματος του «πέρα βρέχει» λειτουργούν. Εντούτοις….
Συμπέρασμα
Η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας είναι συλλογική ευθύνη. Με το να συνεχίζεται ο εγωισμός της «επιτυχίας» με αρπαχτικές μεθόδους για «δύο – τρία – δέκα χρόνια βρε ακόμη, μέχρι να αλλάξει η κατάσταση», το μόνο που κατορθώνεται είναι η δημιουργία ψευδών ειδήσεων προς τις άνωθεν εξουσίες και κυβερνήσεις. Και με λάθος στοιχεία δεν πρόκειται ποτέ να ληφθούν ορθά φορολογικά μέτρα.
Κάθε φορά που αυξάνουν τους φόρους, εσύ λογιστικά λές «μπορώ», με άλλα λόγια λες, «ανεβάστε κι άλλο τη φορολογία, υπάρχει περιθώριο». Κι αυτό το περιθώριο είναι η κλοπή και η μαύρη εργασία. Εύγε!
Οι μισές σχεδόν επιχειρήσεις ακολουθούν δηλαδή τη μέθοδο της δειλίας, εφόσον προτιμείται:
α. η κρυφή κλοπή κράτους κι υπαλλήλων εις την οποία δεν υπάρχει σύγκρουση (κρυφή είπαμε)
έναντι
β. της σύγκρουσης με τους φορολογικούς μηχανισμούς της εξουσίας (που άλλωστε οι ίδιες επιχειρήσεις τροφοδοτούν)
Η ελληνική κοινωνία μόνη της σκάβει το λάκκο της. Άλλωστε τον έχει σκάψει μόνη της εδώ και αιώνες. Τώρα θα αλλάξει; Όχι δε θα αλλάξει. Αλλά να μη ζει κανείς σε ψευδαισθήσεις για τις ευθύνες που έχει ενόσω ζει σέρνοντας το κάρρο του που είναι γεμάτο παραμύθια….
Ναυαγοσώστες, Σχολές, Δήμοι, Ξενοδοχεία, συνθήκες στην Ελλάδα 
Πρόσφατα σχόλια