Γιατί οι ξενοδόχοι επιλέγουν εταιρίες ναυαγοσωστικών καλύψεων;

ΕικόναΕικόνα: Άλλοι στα σαλόνια με διευθυντές κι άλλοι στην άμμο και στην κοροϊδία. «Ως πότε παλικάρια» θα ζείτε ατιμασμένοι;

Αρξάμενοι από το προηγούμενο μας άρθρο περί «ληστείας των ναυαγοσωστών», δηλώσαμε πως αρκετοί ξενοδόχοι στην Ελλάδα παραχωρούν σε εργολάβους (βλ. ληστές) με ναυαγοσώστες, τις ναυαγοσωστικές καλύψεις των ξενοδοχείων τους.

Το ερώτημά μας ήταν:

«Γιατί οι ξενοδόχοι προσλαμβάνουν εργολάβους και δεν προσλαμβάνουν οι ίδιοι τους ναυαγοσώστες απευθείας δίχως διαμεσολαβητές;»

Καλό ερώτημα, εύκολη η απάντηση.

Τί κάνει νιάου – νιάου στα κεραμύδια;

Οι λόγοι είναι οι εξής με κυριότερον κι ασφαλέστερο τον πρώτο:

1. Οικονομικό όφελος

2. Αποποίηση της οργάνωσης

3. Αποποίηση της αγοράς εξοπλισμού κι υλικών

4. Ευχέρια στην αλλαγή προσωπικού

1. Οικονομικό Όφελος (ο κύριος λόγος)

Βάση της ΣΣΕ (Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας) των ξενοδοχοϋπαλλήλων στην Ελλάδα, οι κατώτατοι μισθοί τους εν έτη 2014 είναι ανώτεροι από το βασικό μισθό του ανιδείκευτου εργάτη (και ναυαγοσώστη με άδεια [!] που δεν έχει Σωματείο και ΣΣΕ) και διαμορφώνονται στα κάτωθι επίπεδα:

Ξενοδοχοϋπάλληλοι

•    ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Α:      830,18 ευρώ
•    ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Β:      812,67 ευρώ
•    ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Γ:      796,58 ευρώ
•    ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ∆:     761,23 ευρώ (περιλαμβάνει τους ναυαγοσώστες μόνο εις τον Ν. Ηρακλείου 2014)

Οι ναυαγοσώστες των ξενοδοχείων δεν ανήκουν γενικά στην ΣΣΕ . Την ίδια ώρα ο βασικός μισθός «ανιδίκευτου» εργάτη (και σε μια εταιρία ναυαγοσωστικών καλύψεων) ανέρχεται στα

•   510,95 € για κάτω των 25 ετών
•   586,08 € για άνωτ ων 25 ετών

Συνεπώς μια εταιρία που προσλαμβάνει ναυαγοσώστες και τους παρέχει με τη σειρά της σε ένα ξενοδόχο μπορεί να:

α. προσφέρει συμβόλαια με κόστος μικρότερο από ότι θα ξόδευε το ξενοδοχείο για να τους προσλάβει απευθείας τους ίδιους αυτούς ναυαγοσώστες, αν κλέβει τους ναυαγοσώστες.

β. αν δεν είναι μικρότερο το κόστος, τότε είναι αυξημένο, με τη διαφορά ότι προσφέρεται δωρεάν περίπου ο κατάλληλος διασωστικός εξοπλισμός από τον εργολάβο.

Άρα για το οικονομικό όφελος λοιπόν, πρώτα και κύρια, ένα ξενοδοχείο επιλέγει την εργολαβία.

Σκεφτείτε τώρα την περίπτωση που ο εν λόγω «επιχειρηματίας» με τους ναυαγοσώστες (που  τρέμει μην πάει και χάσει τον παρά), για να πετύχει ακόμη χαμηλότερα συμβόλαια με έναν ξενοδόχο , δεν  αποδίδει πλήρη ασφάλιση ΙΚΑ στους εργαζόμενούς του ή δεν τους αποδίδει τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα, αποδοχές κι επίδομα αδείας.

Κατ αυτόν τον τρόπο γίνεται ο ευρωλιγούρης του ξενοδόχου – διευθυντή και ο κλέπτης των ναυαγοσωστών.

Αυτός ο κλέπτης, κάθε φορά που πράττει ως ανωτέρω, δηλαδή κάθε φορά που δεν αποδίδει όλη την ασφάλεια ΙΚΑ ή όλα τα επιδόματα, καταφέρνει και

α. είτε κερδίζει για τον εαυτό του περισσότερα (τσεπώνοντας ένσημα – αποδοχές ΙΚΑ κι επιδόματα ναυαγοσωστών)

β. είτε καταφέρνει και υπογράφει ιδιαίτερα συμφέροντα και χαμηλά συμβόλαια με ένα διευθυντή ξενοδοχείου για να γίνεται αρεστός κόλακας και παντοτινός εργολάβος στο ίδιο ξενοδοχείο κάθε χρόνο.

Ο χαμένος σε αυτή την ιστορία; Ποιος άλλος;

Κλασσικά και με το νόμο ο ναυαγοσώστης.

Ο ναυαγοσώστης που ούτε τον ψηλό μισθό του ξενοδοχοϋπαλλήλου παίρνει ο κακομοίρης, αλλά του κλέβουν κι από πάνω το χαμηλότερο μισθό της αγοράς, εκείνες οι ατιμασμένες επιχειρήσεις «ναυαγοσωστικών καλύψεων». Τον κάνουν  ως αντάλλαγμα για το καλό που τους έκανε να κλείνουν εργολαβίες με τη δική του άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος… Τί να πει κανείς;

Οι ίδιες άλλωστε αυτές εταιρίες είναι που του πούλησαν και το δίπλωμά του για να τον κάνουν μετά υποχείριό τους. Τόση κοροϊδία….

Άλλοι λόγοι που ένας ξενοδόχος απευθύνεται σε μια εταιρία ναυαγοσωστικών καλύψεων είναι:

β. Αποποίηση της οργάνωσης

Αντί ο ξενοδόχος, ιδιαίτερα σε ένα νησί, να απασχολείται με την έρευση εργαζομένων ναυαγοσωστών και να οργανώνει εξοπλισμούς και τα συναφή, τα αναθέτει σε μια άλλη επιχείρηση. Άλλωστε κοστίζει φθηνότερα τις περισσότερες φορές σύμφωνα με τα ανωτέρω. Οι σχολές ναυαγοστών κρατούν βάσεις δεδομένων με τους διπλωματούχους τους κι έτσι πάντα βρίσκεται κι ανακαλύπτεται ο «εκζητών χαμηλότερο μισθό» από όλους… του παλαιούς τους υπαλλήλους.

γ. Αποποίηση της αγοράς εξοπλισμού εκ μέρους του ξενοδόχου.

Επειδή τα πάγεια (εξοπλισμοί), ιδιαίτερα οι σωστικές, έχουν διάφορα παρελκόμενα και συναφή έξοδα (ασφάλεια, συντήρηση μηχανής κ.λ.π.), ο ξενοδόχος με τα ίδια χρήματα που προσλαμβάνει ξενοδοχοϋπαλλήλους για 31 μέρες ναυαγοσωστική κάλυψη, προτιμά να ενοικιάσει μια εταιρία ναυαγοσωστικών καλύψεων που του προσφέρει τα πάντα στην ίδια τιμή περίπου, μαζί με τον εξοπλισμό.

δ. Ευχέρια στην αλλαγή προσωπικού

Ο ξενοδόχος αρκεί να πει στον «εργολάβο» ναυαγοσωστών ότι κάποιος ναυαγοσώστης ή ναυαγοσώστρια δεν είναι καλός-ή στη δουλειά του, ώστε ο εργολάβος να αποφασίσει να τον αλλάξει στέλνοντάς τον σε άλλη θέση ή απολύοντάς τον.

Ο ξενοδόχος δεν μπορεί τόσο εύκολα να απαλλαγεί από εργαζόμενο ναυαγοσώστη ξενοδοχοϋπάλληλο, γιατί έχει συνήθως σύμβαση ορισμένου χρόνου (εποχιακής απασχόλησης) π.χ. από Μάιο μέχρι Οκτώβριο, τον οποίο αν διώξει νωρίτερα οφείλει να αποζημιώσει με ιδιαίτερα υψηλό κόστος, εφόσον είπαμε ο ξενοδοχοϋπάλληλος έχει υψηλότερο μισθό από τον κατώτατο. Άρα κι η αποζημίωση απόλυσής του είναι ψηλότερη από ότι εκτός ξενοδοχείου.

Ο εργολάβος αντίθετα, επειδή συνήθως κινείται στην παρανομία, αποφασίζει είτε να τοποθετήσει για εργασία  σε άλλη θέση τον προβληματικό ναυαγοσώστη (συνήθως τον βάζει σε δημόσιο πύργο που δεν τον ελέγχει ποτέ κανείς) ή τον απολύει με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να έχει εξηγήσει ποτέ στον απασχολούμενο ναυαγοσώστη για το είδος της εργασιακής σύμβασης που έχει «υπογράψει»[;] με την εργοδοσία του (όπως είπαμε μπορεί να είναι και ανασφάλιστος – αδήλωτος στο ΙΚΑ) κι άρα δε θα του αποδώσει αποζημίωση απόλυσης.

Ούτως ή άλλως ως γνωστόν, οι ναυαγοσώστες είναι ιδιαίτερα νεαρά άτομα τις περισσότερες φορές (άλλο που δε θέλουν οι εργολάβοι) κι άρα δεν έχουν ιδέα από εργατική νομοθεσία, επιδόματα, ΙΚΑ και τα ρέστα. Δεν έχουν δε κι ισχυρή προσωπικότητα ώστε να απαιτήσουν τα οφειλόμενα και παρεχόμενα από την ίδια την νομοθεσία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μια τάγκα στην παραλία όλες εκείνες τις ημέρες που δεν έχει πολλή δουλειά. Ουδέποτε αντιλαμβάνονται πως και οι ίδιοι τάγνκα φοράνε….

Όσο αφορά τη σύμβαση εργασίας (αορίστου ή ορισμένου χρόνου) ελάχιστοι την υπογράφουν γιατί ελάχιστοι ναυαγοσώστες γνωρίζουν πως ο εργοδότης τους οφείλει να τους την παρέχει προς υπογραφή. Είναι το συμβόλαιο βάση του οποίου συμφωνείται η παροχή εργασίας προς τον εργοδότη με αντάλλαγμα τον μισθό.

Οι εργολάβοι χρησιμοποιούν αρκετές φορές το σεξ με τους υπαλλήλους τους, σε σχόλια και συζητήσεις επί της παραλίας, ώστε όλα να κυλούν ρολόι και κανείς να μην ξυπνάει από τις προϊστορικές συνθήκες εργασίας που θυμίζουν σκλάβους στην Αρχαία Αθήνα. Χρυσοί ναοί τριγύρω κι αγαλμάτινα κορμιά, κι από κάτω ανόητοι διασώστες που το μυαλό τους στροφάρει πολύ αργά. Κολυμπημένοι μεν, ανόητοι δε. Έτσι δουλεύει το σύστημα. Με ανόητους εργάτες και κυριλέ εργολάβους που φορούν βραδυνό πατούμενο σε σχήμα «τυρόπιτας».

Οι ξενοδόχοι τα γνωρίζουν αυτά περί κλοπής των ναυαγοσωστών;

Κάποιοι ίσως όχι. Άλλοι όμως σαφώς και τα γνωρίζουν. Δεν είναι ηλίθιοι οι άνθρωποι αυτοί, ούτε στο λογιστήριο τους μασάνε κουτόχορτο από άποψη εργασιακού δικαίου.

Όταν ένας εργολάβος ναυαγοσωστών, σωστό λαμόγιο, πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο με μια προσφορά ανάληψης ναυαγοσωστικής κάλυψης εντελώς χαμηλή, αμέσως κτυπάει καμπανάκι στον ξενοδόχο. Γνωρίζει πολύ καλά ο τελευταίος τι συμβαίνει.

Συνεπώς τί;

Συνεπώς και πάλι μετράει ότι είπαμε κι αλλού.

Εκείνο που μετράει παντού είναι το πόσο λαμόγιο είναι ο καθείς κι όχι τι επιχείρηση έχει. Αν ο ξενοδόχος είναι κι αυτός λαμόγιο θα πιέσει για χαμηλά συμβόλαια. Αν όχι, τότε οι επιλογές του δε θα έχουν αυστηρά ως βάση την οικονομική προσφορά, αλλά όλο το πακέτο και την ποιότητα της κάλυψης που προσφέρεται.

Το λαμόγιο ξενοδόχος όποτε τύχει, τι κάνει δε;

Όποτε μπορεί, συνειδητά βεβαίως, αναθέτει πλαγίως τις παρανομίες (μη καταβολή πλήρης ασφάλισης ΙΚΑ, επιδομάτων, υπερωριών κ.α.) σε εταιρίες «ναυαγοσωστικών καλύψεων», δια μέσω αυτών των πολύ χαμηλών συμβολαίων που αναφέραμε, κι έτσι διατηρεί την ουρά του νόμιμη, διασφαλίζει τα χαμηλά έξοδα της επιχείρησής του και τα κορόιδα σε αυτή την περίπτωση είναι:

α. κυρίως οι ναυαγοσώστες

β. δευτερευόντως οι «επιχειρηματίες» ναυαγοσωστικών καλύψεων, κοινώς γνωστοί ως «λαμόγια».

Αυτό γιατί, από την μια οι μεν πρώτοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ενώ οι δεύτεροι από την άλλη, προσφέρονται να γίνουν κλέφτες των εργατών τους, και παράνομοι για χάρη των διευθυντών ξενοδοχείων, που χρησιμοποιώντας τους ηλίθιους της κατηγορίας β) βγάζουν την ουρά τους εκτός. (εφόσον ως έχουμε πει δεν κάνουν οι ίδιοι τις προσλήψεις αυτές και δεν παρανομούν οι ίδιοι, αλλά αναθέτουν την κλοπή στα τσιράκια τους αυτά.. δηλαδή στους «εργολάβους» ναυαγοσωστικής κάλυψης, που τους τρέχουν τα σάλια για μερικές εκατοντάδες ευρώ παραπάνω, κι ας μαυρίζει η ψυχή τους από την κλοπή ναυαγοσωστών, ασφαλιστικών ταμείων κι εφορίας.)

Υπάρχουν χειρότερα;

Υπάρχουν και παρά υπάρχουν. Είναι όλες εκείνες οι περιπτώσεις που συμβαίνουν τα ανωτέρω (ημι-ασφαλισμένη εργασία, μη καταβολή επιδομάτων), αλλά αντί να εξυπηρετείται κάποιος ξενοδόχος, έχουμε να κάνουμε με ναυαγοσωστικές θέσεις – πύργους του δημοσίου, οι οποίοι ως κερδοφορία αποφέρουν 2-3 φορές περισσότερα από ένα ξενοδοχείο σε ένα εργολάβο.

Κι εκεί είναι άλλωστε η περίπτωση που ο εργολάβος δεν έχει καμία δικαιολογία που είναι λαμόγιο. Γιατί εκεί δεν καλύπτει κανένα του δημόσιου τομέα, όπως άλλες φορές καλύπτει τον ξενοδόχο εκείνο που απαιτεί συμβόλαια πείνας, εφόσον στην παρούσα περίπτωση το δημόσιο το υπερτιμολογεί ο εργολάβος, ενώ στο ξενοδοχείο συνήθως πιάνει συμβόλαιο «πάτου».

Κι εδώ αντίθετα με τα ξενοδοχεία, όλη η κλοπή του δημοσίου και των ναυαγοσωστών που κατορθώνει ο εκάστοτε λαμόγιο – εργολάβος, αφορά τη δική του τσέπη που φουσκώνει, ενώ μερικές φορές αφορά και τις τσέπες εκείνων που λαδώνει εντός του δημόσιου τομέα (προσωπικό δήμων) για να παίρνει πιο εύκολα τους διαγωνισμούς και να τους μονοπωλεί εις αεί.

Συμπέρασμα

Σε μια Ελλάδα λοιπόν που οι περισσότεροι επιχειρηματίες είναι λαμόγια, αλλά κι άλλοι από κάτω στο ίδιο μήκος κύματος δουλεύουν το μυαλό τους μόλις γίνουν επιχειρηματίες, όλοι περιμένουν πως μια ερχόμενη κυβέρνηση ή ένα κόμμα στην εξουσία δήθεν θα τους σώσει από τις δικές τους λαμογιές κι απατεωνιές.

Αμ δε!

Μια κοινωνία που βρίθει από λαμόγια και κλέπτες τι θα εκλέξει νομίζετε; Λαμόγια, κλέπτες κι απατεώνες θα εκλέξει.

Είναι δυνατόν από ένα κιβώτιο με πολλά σάπια μήλα να πετύχει κανείς πολλά υγιή στελέχη φρούτων καθώς επιλέγει;

Μάλλον όχι! Λάθος σας το έμαθαν το παραμύθι…

Τα λαμόγια λοιπόν αποτελούν το δομικό λίθο της κοινωνίας της Ελλάδος, μόνο που τα βράδια έμπροσθεν των τηλεοράσεων λαμόγια κι λίγοι αθώοι βρίζουν τους πολιτικούς τους. Πόση υποκρισία…

Κι όλοι το βιολί τους. Νομίζουν πως όλα είναι θέμα συστήματος κι όχι ανθρώπων. Την επόμενη ημέρα που ξημερώνει άλλωστε κανείς δεν κόβει αποδείξεις, όλοι φοροδιαφεύγουν, δεν αποδίδουν ΦΠΑ, κόβουν ψεύτικα μειωμένα τιμολόγια, λαδώνουν και στο τέλος κλέβουν το ΙΚΑ που αποδίδει συντάξεις, ενώ τους συνανθρώπους τους, τους εργάτες τους έχουν ξεσκίσει εντελώς.

Έρχεται όμως ανάπτυξη και σωτήρες πολιτικοί όλοι μαζί παρέα….

Καλόν  ύπνο λοιπόν τώρα… κι όνειρα γλυκά.Κι όταν όλοι μαζί με το καλό κάποτε ξυπνήσετε, ίσως κατανοήσετε πως πρέπει να είναι μια κοινωνία (κι όχι ζούγκλα) που θέλει να ανθοφορεί και να μη σαπίζει από τα ίδια της τα πάθη.