Ναυαγοσώστες, Σχολές, Δήμοι, Ξενοδοχεία, συνθήκες στην Ελλάδα
Συνθήκες Εργασίας & Εκπαίδευσης των Ναυαγοσωστών στην Ελλάδα.
Κατώτατοι Μισθοί αλλά όχι Κατώτατα Συμβόλαια;
Όλοι γνωρίζουν, πως στις δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες, το κράτος συνήθως ορίζει «κατώτατο μισθό» εργαζομένου πολίτη. Πράγμα που σημαίνει πως κανείς εργοδότης δεν μπορεί να αποδόσει σε έναν εργάτη λιγότερα πό όσα ορίζει ο νομοθέτης. Είναι παράνομο και καταχρηστικό.
Στον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα περιλμβάνονται και τα επιδόματα (Χριστουγέννων, Πάσχα, Επίδομα Αδείας, Αποδοχές Αδείας).
Όταν ένας ναυαγοσώστης δεν λαμβάνει για μισθό του και αυτά τα επιδόματα, μαζί με τα μηνιάτικά του, τότε δε λαμβάνει τον κατώτατο μισθό. Στην πραγματικότητα του κλέβουν τον «κατώτατο μισθό».
Κατώτατα Συμβόλαια
Ενώ λοιπόν η νομοθεσία ορίζει «κατώτατους μισθούς» για υπαλλήλους κι εργάτες (ναυαγοσώστες) από την άλλη δεν ορίζει ποτέ «κατώτατο συμβόλαιο» παρεχόμενων υπηρεσιών επιχειρήσεων προς άλλες.
Έτσι, εργολάβοι – κλέπτες ναυαγοσωστών (κι άλλων υπηρεσιών), εμφανίζονται στις κατά τόπους ΔΟΥ με συμβόλαια μεταξύ αυτών και ξενοδόχων, όπου η αξία του συμβολαίου δεν καλύπτει σε καμία περίπτωση το μισθολογικό κόστος των υπαλλήλων που θα απασχοληθούν.
Για παράδειγμα μια εταιρία μπορεί να έχει συνάψει με ξενοδοχειακή μονάδα συμβόλαιο ναυαγοσωστικής κάλυψης 1 παραλίας για 31 μέρες , για 8 ώρες ημερησίως, με μηνιαίο κόστος 1400 ευρώ (!) + ΦΠΑ
Αυτό το κόστος, των 1400 ευρώ, δεν καλύπτει μισθολογικά σε καμιά περίπτωση κάλυψη 31 ημερών μιας παραλίας ή μιας πισίνας άνευ εξοπλισμού. Και να σκεφτεί κανείς πως μια τέτοια επιχείρηση που προσφέρεται για 1400 ευρώ, οφείλει να πληρώσει ενοίκιο έδρας, λογιστή και «τέλος επιτηδεύματος».
Συνεπώς, το ερώτημά μας είναι:
«Γιατί άραγε να υπάρχει κατώτατος μισθός και να μην υπάρχει κατώτατο συμβόλαιο παροχής υπηρεσιών» προσδιοριζόμενο με τιμή 1 ημέρας ή 25 ημερών, όπως ανάλογα γίνεται και με τα μεροκόματα για τους εργάτες;
Θα ερωτήσει κάποιος: «μα πώς γίνεται να υπογράφονται τέτοια συμβόλαια;» ώστε να χρειάζεται μια τέτοια ρύθμιση;
Απάντηση: Υπογράφονται γιατί οι εργολάβοι που τα υπογράφουν, στη συνέχεια δεν αποδίδουν τα επιδόματα στους υπαλλήλους τους ή δεν πληρώνουν όλες τις καταβολές του ΙΚΑ, αντίθετα παρουσιάζουν «μειωμένη απασχόληση», ή για λιγότερο διάστημα από ότι πραγματικά συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Η λαμογίστικη αυτή εργοδοσία ξέρει πολλά κολπάκια (με τις ευλογίες του λογιστή). Έτσι με 14ο0 ευρώ συμβόλαιο καταφέρνουν και δίνουν στον εργάτη ψίχουλα και παράλληλα του κλέβουν και τσεπώνουν τα επιδόματα ή μερικές δεκάδες ένσημα.
Άλλωστε όταν υπογράφονται τέτοια συμβόλαια όλοι καταλαβαίνουν περίφημα τι σημαίνουν, άλλο που παριστάνουν τους μακάκες.
Τι πρέπει να γίνει;
Αν υπάρχει πολιτική θέληση αρκεί να γίνουν τα κάτωθι:
α. Συμβόλαια υπηρεσιών κάτω από τα υπολογιζόμενα έξοδα με τις κατώτατες νόμιμες αποδοχές για το διάστημα και τα ωράρια που περιγράφουν θα γίνονται δεκτά μόνο ως ΔΩΡΕΑΝ παροχές υπηρεσιών. Αν πράγματι ο εργολάβος θέλει να προσφερθεί να προσφέρεται πραγματικά. Κι όχι να είναι «πολύ φθηνός», υποτίθεται σε 1 συμβόλαιο, επειδή κερδίζει από κάποιο άλλο.
β. Θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία ΔΟΥ (που διαθέτει τα συμβόλαια) και ΙΚΑ, ώστε να εξασφαλίζεται πως ο αριθμός των υπογεγραμμένων συμβολαίων, αντιστοιχεί σε ανάλογο τουλάχιστον αριθμό ασφαλισμένων εργατών στο ΙΚΑ. Η ΔΟΥ όσο και το ΙΚΑ θα μπορούσαν να υπολογίζουν βέβαια, όχι τον ελάχιστον αριθμό απασχολουμένων, αλλά τον πραγματικά απαιτούμενο αριθμό αυτών.
γ. Επίσης με την ίδια αυτή συνεργασία θα εξασφαλίζεται πως αυτός ο αριθμός των απασχολουμένων θα είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ, τουλάχιστον καθόλη τη διάρκεια ισχύος αυτών των συμβολαίων. Κι όχι να υπάρχει το φαινόμενο συμβόλαια υπηρεσιών να έχουν ισχύ π.χ. 5 μηνών, κι οι εργαζόμενοι της ληστρικής εταιρίας υπηρεσιών να είναι ασφαλισμένοι κατά 50% του προσωπικού για 4 μήνες, και το υπόλοιπο 50% για 3 μήνες.
δ. Τέλος όλη αυτή η καταγραφή θα εξασφαλίζονταν με τη συνεχή παρακολούθηση του ανθρώπινου δυναμικού των εταιριών αυτών, ώστε να μην υπάρχουν δικαιολογίες τύπου: «ο τάδε εργάτης έχει μόνο 3 μήνες ένσημα γιατί μετά απολύθηκε». Σε περίπτωση δηλαδή που το ανθρώπινο δυναμικό εταιρίας παροχής υπηρεσιών πίπτει κάτωθεν του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού για τη απροσδόκητη εξυπηρέτηση των εν ενεργεία συμβολαίων αυτής, να δημιουργούνται οι κατάλληλες υπόνοιες περί ανασφάλιστης (μαύρης) εργασίας.
Τι γίνεται στην πραγματικότητα;
Αυτό που γίνεται ιδιαίτερα στην Ελλάδα του μνημονίου είναι το εξής:
Οι κυβερνήσεις αδιαφορούν για το αν πράγματι οι εταιρίες ληστεύουν τους εργάτες τους. Άλλωστε όλες αυτές οι διατάξεις υπέρ των εταιριών, ώστε να διασφαλιστεί πως με 100 ή 70 δόσεις θα τακτοποιήσουν τις οφειλές τους προς το ΙΚΑ ή προς τις ΔΟΥ, δείχνει πως σημασία έχει οι εταιρίες να παραμένουν ζωντανές, έστω κι αν ληστεύουν τους από κάτω εργαζόμενους, ώστε πρωτευόντως να καταβάλλονται χρήματα προς το κράτος (ακόμη και εργατοκλεμμένα), που με τη σειρά οφείλει να αποδίδει στους όμορφους δανειστές του.
Άρα τι μένει;
Μένει ο λαός να αποφασίσει για το τι πρέπει να γίνεται…
Πρέπει να υπάρχουν ελαφρύνσεις και διευκολύνσεις σε λαμόγια και απατεώνες με αρπακτές, αρκεί να «ξεπληρώσουμε το χρέος» ή πρέπει να επιδιώκουμε πάταξη της λαμογιάς και της κομπίνας σε όλα τα επίπεδα και με οποιοδήποτε κόστος;
Για πολλούς η απάντηση είναι η κοινωνία μας να συνεχίσει ως έχει…
Για εμάς αντίθετα, η συνέχεια της κοινωνίας μας με την ίδια πάντοτε καλλιέργεια λαμογίστικου κι απατεωνίστικου πνεύματος δε θα οδηγήσει πουθενά.
Ακόμη κι αν κάποιος εμφανίζονταν από το πουθενά και ξεπλήρωνε όλο το χρέος της Ελλάδος σήμερα, οι λαμογιές στο κατόπιν θα ήταν εντονότερες, καθόσον γύπες εμφανίζονται όπου υπάρχουν πτώματα, και λαμόγια εκεί όπου υπάρχει χρήμα και μάλιστα άφθονο.
Είναι σίγουρο πως η λαμογιά θα συνεχίζεται;
Όταν κάποτε οι μισθοί στην Ελλάδα ήταν ανώτεροι από ότι σήμερα (2014) κάποιοι πίεζαν να μειωθούν γιατί ως επιχειρήσεις «δεν έβγαιναν» και δεν μπορούσαν να αποδίδουν τόσο ηψηλά μεροκάμματα.
Οι διοικούντες εισάκουσαν τις δεήσεις αυτές και μείωσαν τους μισθούς των εργατών με τις ευλογίες τεχνοκρατών.
Και στη συνέχεια τι έγινε;
Παρότι μειώθηκαν οι μισθοί επειδή κάποιοι «δεν έβγαιναν», εντούτοις συνεχίστηκε η κλοπή των (κατώτατων αυτών) μισθών.
Έτσι η επόμενη δέηση αφορά την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού, δηλαδή των επιδομάτων περί το 2016. Κι είναι σίγουρο πως και αυτά θα καταργηθούν τηρουμένων των ίδιων αντιλήψεων.
Συνεπώς, όσο και να ικανοποιεί κανείς λαμόγια, στο τέλος η λαμογιά δύσκολα φεύγει. Όταν υπάρχει λαμογίστικη εργοδοσία, τότε αυτή παντού και πάντα θα κλέβει τους ναυαγοσώστες, είτε αυτοί παίρνουν κατώτατους είτε ανώτατους μισθούς.
Εντούτοις, ως είπαμε, το κράτος παρέχει τις κατάλληλες ρυθμίσεις για να συνεχίζουν τις κλοπές την επάυριον όσοι είναι λαμόγια σήμερα. Από την άλλη δε μεριά, κοπάδια από ναυαγοσώστες αποδέχονται ανασφάλιστη εργασία, απλήρωρες υπηρωρίες κι εξαφάνιση επιδομάτων. Τί να πει κανείς;
Οι ίδιοι αυτοί ναυαγοσώστες είναι τα δεκανίκια των λαμόγιων. Κι όμως περιμένουν πως η «νέα» πάντα κυβέρνηση θα τους προσέξει.
Πάρτε το χαμπάρι συνάδελφοι!
Είτε την κοινωνία σας θα την οικοδομήσετε και σεις με την αντίσαστή σας, ή είστε άξιοι της μοίρας σας.
Και μη ξεχνάτε!
Την «Κυριακή» όλοι να δείτε τα ποδόσφαιρα και να διαβάσετε και καμία αστρο-χαζομάρα σε αθλητική εφημερίδα… Για τα υπόλοιπα θέματα να δούμε ΕΑΝ και ΠΟΤΕ θα πάρετε χαμπάρι…
Ναυαγοσώστες, Σχολές, Δήμοι, Ξενοδοχεία, συνθήκες στην Ελλάδα 
Πρόσφατα σχόλια