Η «προσφορά» [φεσιών] Ξενοδόχων στην Ναυαγοσωστική

Στο παρελθόν, η κλασσικότερη περίπτωση φεσιού μιας επιχείρησης προς άλλη, είναι να έχει εκδόσει η πρώτη μια συναλλαγματική (επιταγή) προς μια δεύτερη, η οποία παρέμενε ακάλυπτη την ημέρα της είσπραξης της.

Δηλαδή, ενώ η επιταγή ανάγραφε  πως ο λαμβάνων αυτή τη διαταγή πληρωμής, οφείλει να πληρωθεί σε κάποια τράπεζα την τάδε ή δείνα ημερομηνία, αντιθέτως, πληροφορούνταν δια μέσω της αυτής τραπέζης εκείνη την τάδε ή δείνα ημερομηνία, πως ο λογαριασμός του εντολοδόχου /πληρωτή ήταν κενός ή δεν περιελάμβανε το αναλογών ποσό που η επιταγή ανέγραφε.

Συνέπεια αυτού ήταν η δεύτερη επιχείρηση να φεσώνεται από την πρώτη.

Αν βέβαια και η δεύτερη επιχείρηση όφειλε σε τρίτους και περίμενε την επιταγή της πρώτης για να τους ξεχρεώσει, είναι λογικό κι επόμενο κι αυτή η 2η επιχείριση με τη σειρά της να φεσώσει κάποιους άλλους, τρίτους.

 Το σύγχρονο φέσωμα [καθυστέρηση καταβολών]

Στη σημερινή εποχή της «ανάπτυξης» και των «τεχνοκρατών», συμβαίνει κάτι άλλο. Οι επιχειρήσεις όχι απλά δεν εκδίδουν ακάλυπτες επιταγές, αλλά αντιθέτως δεν εξοφλούν καθόλου τα τιμολόγια τους ή τα εξοφλούν μετά το πέρας 3,4,6,8 μηνών.

Βλέπετε, το να εκδόσει κανείς ακάλυπτη επιταγή έχει συνέπειες. Γιατί η ακάλυπτη επιταγή σημειώνεται από την τράπεζα και ο επιχειρηματίας έχει μεγάλα προβλήματα αργότερα με τις κινήσεις της τράπεζάς του.

Οι «Έλληνες» Ξενοδόχοι κι η Ναυαγοσωστική

Οι «Έλληνες» ξενοδόχοι κατά 50-65%, κι αναγράφουμε «Έλληνες» μέσα σε αποσιωποιητικά, επειδή τα περισσότερα ελληνικά ξενοδοχεία έχουν πουληθεί κατά 50% σε Γερμανούς, παράλληλα με άλλες πωλήσεις όπως λ.χ. των αεροδρομίων, κάνουν ακριβώς ότι αναφέραμε παραπάνω.

Δηλαδή, όταν βρίσκονται σε σύμβαση – συμβόλαιο με κάποια εταιρία ναυαγοσωστικών καλύψεων τι κάνουν;

Τον τελευταίο μήνα ναυαγοσωστικών υπηρεσιών π.χ. τον Οκτώβριο, παρότι έχουν λάβει τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών από την εκάστοτε συμβαλλόμενη εταιρία, δεν το εξοφλούν Νοέμβριο ως θα όφειλαν, αλλά το αφήνουν ανεξόφλητο, έτσι χωρίς καμία δικαιολογία, μέχρι την αρχή της επόμενης τουριστικής σεζόν!

Αυτή είναι νέα λαμογιά, παγανιά, μπαγαμποντιά ή τρικλοποδιά  στην επιχειρηματικότητα της Ελλάδας. Και παρότι πολλοί Έλληνες περιμένουν με αγωνία κάποιο «νέο πρωθυπουργό» να τους βάλει υποτίθεται σε τάξη, δε φαίνονται να συνειδητοποιούν πως από το φέσωμα ο εις προς αλλήλους δεν πρόκειται να τους σώσει κανείς, παρεκτός κι αν αλλάξουν μυαλά κι αποβάλλουν την εγωπάθεια και το πάτημα των άλλων για να επιβιώσουν οι ίδιοι.

 

Πού κρύβεται όμως η ΛΑΜΟΓΙΑ του ΕΓΩΙΣΜΟΥ;

Κρύβεται ακριβώς εκεί που φαίνεται.

Δηλαδή, αφού η εταιρία φεσατζής κοιτάει πρώτα να ξεπληρώσει τις δικές της υποχρεώσεις προς το ΔΗΜΟΣΙΟ, ΙΚΑ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ κ.λ.π, παρουσιάζεται ως δήθεν ΥΓΙΕΙΣ επιχείρηση που δε χρωστά σε κανέναν.

Ο φεσωμένος δε, που εμφανίζεται να χρωστά σε όλους τους παραπάνω, αφού δεν πληρώθηκε εγκαίρως από την εταιρία λαμόγιο, κρίνεται ως «λαμόγιο» η ίδια και φεσατζής, ενώ δεν είναι!

Δηλαδή οι εταιρίες λαμόγια υποκλέπτουν την εικόνα της υγιούς επιχείρησης κι αποδίδουν στην τελευταία τη δική τους εικόνα, δηλαδή εκείνη την εικόνα του λαμόγιου.

Σατανικό κι εγωιστικό;

Βεβαίως και σε απόλυτο βαθμό!

Αίτια των καθυστερήσεων

α) Επιχειρηματική εγωπάθεια. Οι ξενοδοχιακές επιχειρήσεις «φεσατζήδες» κοιτούν πάνω από όλα να τακτοποιήσουν εγωπαθητικά όλες τις δικές τους υποχρεώσεις εντός του τέλους της χρονιάς, πριν αποφασίσουν να πληρώσουν όλους τους υπόλοιπους (συμπεριλαμβανωμένων και των υπαλλήλων τους  -> καθυστέρηση δώρου Χριστουγέννων, επιδόματος αδείας κ.λ.π.). Αυτή εδώ η κατηγορία άλλωστε συμπεριλαμβάνει κι όλες τις επόμενες, εφόσον είναι κατανοητό πως τα μεγαλύτερα προβλήματα όλων των οικονομιών ξεκινούν και τερματίζουν στην εγωπάθεια και στον εγωϊσμό κι όχι εις το σεβασμό του επόμενου.

β) Φεσώματα από τρίτους . Ξενοδόχοι με φέσια άλλων επιχειρήσεων προς αυτούς, με τη σειρά τους φεσώνουν τρίτους, ώστε το χρέος τους να μετακυλείται και να μην την πληρώνουν οι ίδιοι τη νύφη, αλλά οι κατοικούντες τελευταίοι στην επιχειρηματική σκάλα.

γ) Εκμετάλλευση τόκων. Τα χρήματα της αποπληρωμής των τελευταίων τιμολογίων προς τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, παρακρατούνται από τις τελευταίες για 5-6 μήνες σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ώστε να υπάρχει εκμετάλλευση των όποιων τόκων.

δ) Ανεξόφλητα δάνεια. Είναι μια άλλη έκφανση της β) αιτίας. Εδώ, σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν ξενοδόχοι που χρωστούν σε τράπεζες δάνεια. Συνέπεια τούτου να φροντίζουν πρώτα για την εξόλφηση των όποιων τόκων, πριν αποφασίσουν να εξοφλήσουν τους υπόλοιπους κατώτερους συνεργάτες τους.

Συνέπειες των καθυστερήσεων

Συνέπεια όλων αυτών των καθυστερήσεων προς τις εταιρίες ναυαγοσωστικών καλύψεων είναι οι εταιρίες αυτές να έχουν:

α. καθυστερήσεις πληρωμής των δικών τους υπαλλήλων (περιμένουν με τη σειρά τους να εξοφλήσει το ξενοδοχείο την εταιρία τους)

β. καθυστερήσεις καταβολών προς τα Δημόσια Ταμεία Ασφάλισης Εργαζομένων (ΙΚΑ) κι ιδιωτών (ΤΕΒΕ)

γ. καθυστερήσεις καταβολών ΦΠΑ και φόρων (κέρδους, τέλους επιτηδεύματος κ.α.) προς την Εφορία – ΔΟΥ.

δ. κρυφή αρπαγή και υπεξαίρεση (μη καταβολή) των Δώρων Χριστουγέννων, επιδόματος αδείας και αποδοχές αδείας από τους ναυαγοσώστες [δεν τα λαμβάνουν ποτέ], ώστε να μπορεί η όποια εταιρία ναυαγοσωστικών καλύψεων να ξεχρεώσει τα α,β,γ και να λάβει μερικές ανάσες ρευστότητας (μετρητών) πριν αρχίσει η επόμενη σεζόν.

Μια φορά και συνολικά θα αρκεστούμε στο να πούμε:

Η καθυστέρηση εξόλφησης τιμολογίων είναι συνειδητή απόφαση, η οποία πολλές φορές δεν είναι αναγκαστική και το μόνο που καταφέρνει είναι να τσακίζει υγιείς επιχειρήσεις που θέλουν να εισέλθουν στην αγορά της επιχειρηματικότητας, την οποία κραττούν μονοπωλιακά αιωνόβιες εταιρίες ζόμπι – λαμόγια, πνίγοντας κάθε εξυγιαντική προσπάθεια από τις νεότερες.

Δυστυχώς το κράτος μας, διευκολύνοντας με τις ρυθμίσεις και τις πολλές δόσεις στις εφορίες, όλες αυτές τις επιχειρήσεις ζόμπι – λαμόγια, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να καλλιεργεί και να φροντίζει αυτό το αισχρό πνεύμα υποτιθέμενης επιχειρηματικότητας, ενώ θα έπρεπε να το πατάξει βίαια σαν να ήταν καρκίνος που απειλεί όλο το υπόλοιπο σώμα.

Βέβαια κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.

Η κοινωνία που παράγει λαμόγια στον ιδιωτικό τομέα, ξέρει να διορίζει λαμόγια κα στον δημόσιο ώστε πάντα να υπάρχει «αγαστή» συνεργασία μίζας και διαστρέβλωσης της υγείας του κάθε νόμου.

 

  Τι μπορεί να γίνει;

Όλες αυτές οι λαμογιές συνιστούν βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Άρα κάτι πρέπει να γίνει και σε αυτό πρέπει να βάλει το χέρι του το κράτος. Πώς;

Θυμίζουμε ότι είπαμε στην αρχή:

Παλαιότερα οι ακάλυπτες επιταγές είχαν ως συνέπεια το «μαύρισμα» των φεσατζήδικων επιχειρήσεων στις τράπεζες με συνέπεια αυτές οι τελευταίες να έχουν μεγάλες δυσκολίες στη συνέχεια του επιχειρείν. Κι έτσι οι περισσότεροι παράτησαν τις ακάλυπτες επιταγές κι άρχισαν να μην  πληρώνουν καν τα τιμολόγια για όσο διάστημα τους καπνίσει! Τι πιο απλό!

Με τη νέα αυτή μέθοδο της καθυστέρησης εξόφλησης τιμολογίων που παρατηρείται στην Ελλάδα, εκείνο που πρέπει να γίνει είναι η επέμβαση των κατά τόπου ΔΟΥ εις το μαύρισμα των επιχειρήσεων που δεν εξοφοφλούν τα τιμολόγιά τους μετά το πέρας 60 ημερών.

Ο επιχειρηματίας δηλαδή, που έχει φεσωθεί, θα μπορούσε να καταβάλλει στη ΔΟΥ το όποιο ανεξόφλητο τιμολόγιο του κι η ΔΟΥ με τη σειρά της θα μπορούσε να μαυρίζει «ΤΕΙΡΕΣΙΑΚΑ» την επιχείρηση φεσατζή.

Επιπλέον θα μπορούσε η ΔΟΥ το καταβαλλόμενο ΦΠΑ της εταιρίας «φεσατζή», να το αποδίδει στον φεσωμένο, κρεμώντας κατά αυτό τον τρόπο την εταρία φεσατζή, η οποία προσπαθεί να το παίξει νόμιμη προς το δημόσιο , με φέσια προς τρίτους ιδιώτες.
Η ίδια αυτή μέθοδος θα μπορούσε και να χρησιμοποιηθεί και με το ΙΚΑ ή όποια άλλο ασφαλιστικό ταμείο. Δηλαδή καταβολές προς το ΙΚΑ του φεσατζή, να προμετρώνται ως καταβολές του ΙΚΑ του φεσωμένου.

Ουτοπικό;

Μάλλον όχι. Πολιτική βούληση χρειάζεται και βεβαίως συνεργασία των υγιειών επιχειρήσεων.

Είναι γνωστό πως για τα ανεξόφλητα τιμολόγια, ο πολίτης – επιχειρηματίας, αν θέλει να αποπληρωθεί, θα πρέπει να ανατρέξει σε δικηγόρο και σε δικαστήρια. Δεδομένου όμως ότι η ΜΙΣΗ ελληνική κοινωνία φεσώνει, έστω και για 4-8 μήνες, δεν είναι δυνατόν η άλλη μισή να τρέχει στα δικαστήρια και στους δικηγόρους κυνηγώντας την άλλη μισή να συμμορφωθεί. Ούτε συμφέρει, ούτε κανείς το πράττει για ευνόητους λόγους.

Άρα τι μένει;

Μένει ότι είπαμε και νωρίτερα.

Άμεση επέμβαση του κράτους κατά των φεσατζήδων, ώστε η οικονομία να βρει και πάλι το ρυθμό που της αρμόζει για να μπορεί να λειτουργεί εύρρυθμα. Όποιος δεν μπορεί να αντιπεξέλθει ας βγαίνει εκτός επιχειρηματικότητας. Ας πηγαίνει σπίτι του για μπιρίμπα ή ας γίνεται εργάτης. Φτάνει πια με το φέσωμα.

Βέβαια για την επίτευξη της επέμβασης του κράτους, απαιτείται να συνεργαστούν αρκετές επιχειρήσεις και να γράψουν στο Υπουργείο Οικονομικών τα παράπονά τους, μαζί με ενδοχόμενες κι απαραίτητες προτεινόμενες λύσεις.

Δυστυχώς στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις, κι ιδιαίτερα δηλαδή οι επιχειρηματίες, διακατέχονται από έντονο εγωισμό ή εγωπάθεια κι έτσι δε γνωρίζουμε αν θα γίνει κάτι περί αυτού του θέματος.

 

Payments Managers

Για τελευταίο ανέκδοτο αφήσαμε τη θέση που κατέχουν πολλοί σπουδαγμένοι φεσατζήδες ξενοδοχοϋπαλλήλοι «υψηλής» θέσης.

Είναι η θέση των «Payments Managers», δηλαδή των διευθυντών πληρωμών, οι οποίοι αποφασίζουν πότε δέ θα πληρώσουν και πότε θα φεσώσουν τις επιχειρήσεις με τις οποίες συνεργάζονται τα ξενοδοχεία τους.

Το αναφέρουμε αυτό για να αποδείξουμε, ότι οι σπουδές δεν έχουν πάντοτε σχέση με το χαρακτήρα, πως η τεχνοκρατία δεν έχει σχέση με την ανθρωπιά και τη λογική.

Αντιθέτως, τα πτυχία έχουν καταστεί στήριξη ικανότητας εξαπάτησης, φεσώματος, παρανομίας κι άμετρου εγωισμού.

Γελάμε δε με όλους εκείνους που νομίζουν, πως τα όποια πολιτικά πρόσωπα κομμάτων μπορούν να χαρακτηρίζονται ως ικανά, αποκλειστικά βάσει των σπουδών τους, τις περισσότερες φορές στα «εξωτερικά» (βλ. ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία κ..ο.κ.)

Όχι κύριοι. Δεν αρκούν οι σπουδές και τα καλαμάρια.

Οι κοινωνίες έχουν αφήσει εκτός των παραμέτρων επιλογής υπευθύνων, τους υγιείς χαρακτήρες. Κι ό,τι πληρώνουν σήμερα όλες οι κοινωνίες, είναι οι συνέπειες αυτής της απόφασης.

Καλή χρονιά με λιγότερες λαμογιές και περισσότερους καλύτερους ανθρώπους εντός της κοινωνίας.

 

 

 

---

Η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στις καθυστερήσεις πληρωμών